कालचा काळोख माझा, आजचा अन हा प्रकाश,
होत आहे विश्व माझे, मीहि त्याचा , सावकाश ॥१॥
अंतरीचे सूख माझ्या आज झाले बोलके
आणि माझे दुःख आपोआप झाले पोरके
गवसलो माझा मला मी, भोगले मी त्या क्षणास ॥२॥
होत आहे विश्व माझे, मीही त्याचा, सावकाश ॥
काळज्या होत्याच खोट्या, आणी भीती ती खुळी
जे जसे दिसते जगाला, ते तसे नसते मुळी
कळून आले, जाणिवेने बघत गेलो आसपास॥३॥
होत आहे विश्व माझे, मीही त्याचा, सावकाश ॥
काल नव्हतो मोकळा मी, आज नाही बद्ध मी
कालच्याइतकाच उरलो आज आहे शुद्ध मी
बंधने वा मोकळेपण, हे मनाचे फक्त भास॥४॥
होत आहे विश्व माझे, मीही त्याचा, सावकाश ॥
जेवढा अव्यक्त आहे, तेवढा प्रत्यक्ष मी
मीच माझी सर्व कर्मे, आणि माझी साक्ष मी
कर्म त्याचा मार्ग चालो-चालतो मीही उदास ॥५॥
होत आहे विश्व माझे, मीही त्याचा, सावकाश ॥
