सांजवातीस थांबला...

प्रवासी खिडकितून मागे वळून पाहिलं...

आणि देखणं त्याचं रुपडं मनाला भावलं,

घुंगुरवाळे केश, काळेभोर नेत्र ....

खुदकनं हसला त्यातुन श्रीकृष्ण ,

दूर कुठं शिळं पाव्याची वाजली....

कोण्या घंटानादाने जोड त्याला दिली,

मंद, थंड झुळुक अंगावरून सरली...

स्थिरावलं चित्तं , कायाहीन झाली ,

वळले नेत्र आकाशी, सुर्यप्रभा झाकाळली....

मेघवर्ण , घनश्याम डोकावला त्यातुनी ,

जाहल्या तिन्हिसांजा , भारी लगबग झाली....

सांजवातीला थांबला, वृंदावनी चक्रपाणी ............