प्रवासी खिडकितून मागे वळून पाहिलं...
आणि देखणं त्याचं रुपडं मनाला भावलं,
घुंगुरवाळे केश, काळेभोर नेत्र ....
खुदकनं हसला त्यातुन श्रीकृष्ण ,
दूर कुठं शिळं पाव्याची वाजली....
कोण्या घंटानादाने जोड त्याला दिली,
मंद, थंड झुळुक अंगावरून सरली...
स्थिरावलं चित्तं , कायाहीन झाली ,
वळले नेत्र आकाशी, सुर्यप्रभा झाकाळली....
मेघवर्ण , घनश्याम डोकावला त्यातुनी ,
जाहल्या तिन्हिसांजा , भारी लगबग झाली....
सांजवातीला थांबला, वृंदावनी चक्रपाणी ............