११ सप्टेंबर २०११

आजची संध्याकाळ खूपच सुंदर होती. घरातून निघतानाच सूर्य छान दिसत होता.
सूर्यास्ताला अजूनही अवकाश होता. सूर्याभोवती पांढरेशुभ्र छोटे ढग जमा झाले
होते. संध्याकाळी ७ वाजताही सूर्य प्रखर होता. डोळ्यावर येत होता. तेव्हाच
म्हणाले कॅमेरा घ्यायचा राहिला. मी तसे बरेच घेतले आहेत सूर्यास्त
त्यामुळे म्हणाले जाऊ दे. नदीवर पोहचलो तर तोपर्यंत सूर्य लालबुंद झाला
होता आणि त्याचा लालबुंद प्रकाश पाण्यावर छान तरंगत होता. इतके सुंदर दिसत
होता तो सीन!

आज चालायचा मूड नव्हता. खूप
दमायला झाल्याने नदीवर जाऊन नुसते बसण्याचे ठरवले होते. हवेत गारवा नसला
तरी सुखद हलके वारे होते. नदीवर लाकडी पुलावरच्या एका बाकावर बसलो आणि आभाळातले रंग
न्याहाळत राहिलो. सूर्यास्त होत होता व त्याच्या अनेक छटा दिसत होत्या.
सूर्याभोवती थोडे निळे छोटे ढग जमले होते.  त्या निळ्या
छोट्या ढगांमध्ये वेगवेगळे रंग निर्माण होत होते. पिवळा रंग व काळेनिळे
ढग त्याचा एक छान पट्टा निर्माण झाला होता. नंतर पिवळा रंग जाऊन त्या
ढगांच्या पट्ट्यांमध्ये गुलाबी रंग घुसला. नदीच्या पाण्यात आकाशात निर्माण
झालेले निरनिराळे रंग दिसत होते. पिवळा, नंतर लाल, हिरवा व निळा असे
एकामागोमाग एकेक थर खूप छान दिसत होते. एक बोट गेल्याने नदीचे पाणी हालले
आणि रंगीबेरंगी लाटा निर्माण झाल्या. मन हळहळत होते कॅमेरा आणला नाही
म्हणून.

नदीवरच्या उपहारगृहाच्या बाहेर नेहमी कोणकोणते ऑर्केस्ट्रा असतात. आजचा छान होता. म्युझिक
छान होते. हिंदी गाण्याची आठवण करून देणारे होते. संगीतकार पंचमची आठवण
करून देणारे होते.  "लेकर हम दिवाना दिल", "आजा आजा मै हु प्यार तेरा", "ये काली
काली आँखे" यासारख्या गाण्यांच्या ट्युन्स वाटत होत्या. म्युझिक इंग्रजी असले तरी ट्यून हिंदी गाण्यांचीच वाटत होती.

संगीत
ऐकत असतानाच नदीतून एक खाजगी बोट जाताना दिसली. त्या दोघे नवरा बायको त्या
बोटीत खुर्च्या टाकून निवांत बसले होते. त्या संगीताला त्या माणसाने जोरात 
शिळ मारून दाद दिली.  छान वाटले त्याची ती दाद पाहून! हळूहळू सूर्यास्त झाला तरीही लाल निळे रंग
क्षितीजावर रेंगाळलेले होते, कितीतरी वेळ! आजची संध्याकाळ मनाला आनंद देऊन
गेली. 

नदीवरून रस्त्यावर येतो तर निरभ्र आकाशात चंद्रही खूप सुंदर दिसत  
होता. आज बरेच चांगले फोटो कॅमेरा नसल्याने घ्यायचे राहून गेले याची खूपच हळहळ वाटत आहे. आज अजून एक फोटो घ्यायचा राहून गेला त्याची पण
हळहळ वाटत आहे. सकाळी बदकीणीच्या अंड्यात किती भर पडली हे बघायला गेले तर
बाजूला असलेल्या झुडुपामधून चिवचिव आवाज आला, वाटले छोटी पिले आहेत का?
तसाच आवाज येत आहे, बघते तर एक छोटे पिलू व त्याची आई झुडुपाच्या मागे
बसलेली दिसली. झुडुपामागे खूप वाकून पाहिल्यावर दिसली. दोघेही छान दिसत
होती. त्याचा एक फोटो घ्यायचा राहून गेला. अंड्यात वाढ झालेली आहे. बदकीण
फॅमिली नं २ चा अजूनही पत्ता नाही.