आज मेलेल्या वाटेला
थोडे जावुनिया आलो
चार पावुले विषारी
जरा चालुनिया आलो
रक्त शिंपले तरीही
नच उगवले काही
अन ओघळण्या अश्रू
डोळे उरलेच नाही
प्राण जपावे कशाला
अर्थ नसे जगण्याला
उगा कुठेतरी पण
जीव आशेला टांगला
माझा उसवला श्वास
ठोके मोजतो अजून
लाल धमन्यात वाहे
जन्म आसक्ती तरुण
विक्रांत प्रभाकर
दुवा क्र. १