अथांग असा सागर आणि
त्या सागरातले लहानसे शिंपले
रेतीचा एक कण
हळूच त्यात शिरावा व
शिंपल्याने अलगद तो
आपल्या कवेत घ्यावा
शिंपल्याच्या प्रेमात आणि सहवासात
त्या कणाचा मोतीच बनून जातो
मोत्याचा प्रवास थेट शिंपल्यातून
राजकन्येच्या गळ्यात होतो
आणि ते शिंपले मग
पायदळी तुडवल्या जाते
शिंपले नाहीसे होण्याचे दुखः
मोत्यांवर उमटलेले नसते , कारण
त्यांना काय माहित
शिंपल्यांनी आपल्याला
केवढे जपले असते.
- अनिकेत भांदककर.
