रुचलेच नाही मी बदललो म्हणोनी
ग तुझेच सारे मंगल व्हावे म्हणोनी
बघ वेळ वेगानेच गेली निघूनी
मी थांबलो येशील तूही म्हणोनी
श्वासास होते कोंडले मी जरासे
श्वासात तू असशील वेडे म्हणोनी
छातीत होते दुखत बघ काळजीने
हृदयासही तू रिक्त केले म्हणोनी
दृष्टीत कोठेच मी नव्हतो जगाच्या
ताऱ्यात मी वसतो सदैवच म्हणोनी
अनिल रत्नाकर
