माझं हे अस्तित्व संपले,
मी आहे चा होता झालो.
मी तीच्यासाठी नवीनचं होतो,
पणं आता तिच्यासाठी जूना झालो.
काय विश्वास दाखवला तिने,
माझं जीवनच बदलून दिले.
किती आपूलकिने म्हणाली,
तू माझा जीवलग आहेस.
किती छान तिचे ते बोलणे,
आणि माझे ते मनापसून ते ऐकणे.
किती सुंदर तीचे ते हास्य,
जणू चांदण्या रात्रीचे नक्षत्र.
माझं तिच्यात मन गुंतने,
ती माझ्यात समरस होने.
नंतर थोड्या कळाने दूर जाणे,
हे सर्व नशिबाचेच खेळ.
पणं... हे थोडा काळचं...
करणं....
माझं हे अस्तित्व संपले,
मी आहेचा होता झालो.
आणि ....
अखेर होताचं राहीलो.
"महेश भोसले"
