मन मोठे चंचल बेटे सांगून नाही ऐकत
नकोस गुंतू कुठेही म्हटले तरी नाहीच त्याला पटत ॥

कळत नकळत लाखो वेळा घ्यायचे शहाणपण विकत
आयुष्य घालवायचे का हरघडी नवे नवे शिकत ॥

मागून येऊन पुढे कोणी जातात, स्व-चालीने चालत
निर्बंध मात्र जुने नवे राहायचे आपणच का पाळत?

कोणासाठी कोणी नाहीच कधी थांबत
आपण मात्र साऱ्यांसाठी राहायचे असते चालत ॥

मार्ग असतो पळत आणि जीवनाला वळवत
आयुष्य कसे घालवायचे मार्गावरून अडखळत?

कथा या सुख दु:खाच्या नाहीच कधी सरत
क्षण मात्र दुर्मिळसे कधीच येत नाहीत परत ॥

सांगायचे कोणाला काय नाहीच काही कळत
कोणीच नाही आपले हेच बसायचे आळवत ॥

आपण एकटे जीव एकटा नि मनही एकटे असते
ऐकायला वेडे मनोगत कुणीच उरलेले नसते ॥

- संगीता कुलकर्णी