माझ्या लेखाला दिलेल्या प्रतिसादाबद्दल मी सर्व वाचकांचा आभारी आहे. ते वाचत असतांना मनात आलेले दोन विचार मांडत आहे.

१."खोलीत अंधार झाला आहे, जरा दिव्याची कळ दाबतोस कां?" किंवा "खूप उकडतं आहे, पंख्याची कळ कुठे आहे?" असे आपल्या परिचयातील कोणत्याही अमनोगती मराठी व्यक्तीला प्रत्येक मनोगतीने विचारून पहावे अशी माझी त्यांना कळकळीची विनंती आहे. 'कळ' हा साधा सोपा शब्द लोकप्रिय कां झाला नाही याचा त्यानंतर वाटल्यास विचार करावा. 

२. अंगपुसणे या शब्दावरून माझ्या लहानपणातील आठवणी जाग्या केल्याबद्दल मी आभारी आहे. त्या काळातील बहुतेक आया आपल्या जुन्या लुगड्यांचे तुकडे फाडून त्या मऊ अंगपुसण्याने आपल्या बाळाचे कोमल अंग पुशीत असत. आजच्या आयांच्या संग्रहात लुगडे सापडणे कठीण आहे. परप्रांतामधून आलेली व आपलीशी झालेली 'साडी' असलीच तर ती रेशमी, जरीची किंवा कृत्रिम धाग्यांपासून विणलेली असणार. तिचा फारसा उपयोग होणार नाही. अंग पुसण्यासाठी पंचाचा उपयोग अनेक लोकांकडे पाहिला आहे व कांही काळ मी स्वतःही केला आहे. पूज्य विनोबाजींच्या पश्चात पंचा नेसून हिंडणारी माणसेसुद्धा कमीच झाली आहेत. आता अंग पुसणे हाच त्याचा मुख्य उपयोग झाला असावा.

माझ्या लेखामधील घरातील न्हाणीघरात ज्याचा उपयोग सध्या केला जात आहे त्या अंगपुसण्याचा उल्लेख आम्ही त्याच्या इंग्रजी नांवानेच करीत आलो आहोत. त्यामुळे माझी पंचाईत झाली.