कलात्मक चित्रपटाच्या(आर्ट फ़िल्म) अंगाने ज़ाणारा असा हा चित्रपट आहे. कथानक सुमार आहे. पण दिग्दर्शन चांगले आहे. बरेचदा अंधारी प्रकाशयोजना साधून सरळसाधी दृश्येही काहीशी गूढ करण्याच्या नादात दिग्दर्शकाला काय गवसले, हे समज़त नाही. अजय-अतुल यांचे गिटारचे पीसेस वाखाणण्याज़ोगे आणि अर्थातच श्रवणीय आहेत.

सोनाली कुळकर्णी आणि उत्तरा बावकर या मुख्य पात्रांचा तसेच 'संगीता' या पात्राचे काम केलेल्या अभिनेत्रीचा सहज़ अभिनय आवडला. समीर धर्माधिकारी अभिनेता कमी आणि मॉडेल जास्त वाटतो (कदाचित आहे!) पण काही मूक प्रसंगांमध्ये त्याचे काम ठळक वाटते. चित्रपट संथ असल्याने आणि काही ठिकाणी वाचकांना विचार करण्यास/प्रश्नांची उत्तरे शोधण्यास (ज़रा) जास्त(च) वाव ठेवल्याने बहुतांशी वाचक चित्रपट मध्येच सोडून देतील, अशी शंका वाटते. औद्योगिकदृष्ट्या या चित्रपटाची कामगिरी भारतात - विशेषत: पुणे-मुंबईत - कशी आहे, याबाबत काही माहिती मिळू शकेल का? अमेरिकेत कॅलिफ़ोर्नियामध्ये हा चित्रपट कॅलिफ़ोर्निया कला संघ (CalAA) यांच्या सौजन्याने पाहता आला.