मराठीत स्त्रीलिंगी अकारान्त नावाची दोन प्रकारे अनेकवचने होतात.  कोणत्या प्रकारे केव्हा करायचे याचा काही नियम नाही, फक्त संकेत आहेत.

पहा:-वेळा, सुना, माळा, विटा, लवंगा, चुका, नसा, इत्यादी.  परंतु भिंती, जाती, वाघिणी, रीती, कोळिणी वगैरे. ग्रंथपालचे ग्रंथपाला होत नाही आणि पाली पण होत नाही. .

बसचे बशी होत नाही कारण इंग्रजी शब्दाचे अनेकवचन करताना देशी भाषेत काही विपरीत अर्थ होत नाही ना हे बघावे लागत असावे. त्यामुळे सूर्य, प्रियाली आणि चित्त सगळ्यांचे म्हणणे पटण्यासारखे आहे. याच कारणाकरिता ट्रेनचे ट्रेनी, मेलचे मेली, पॉटचे पॉटी  करत नसावेत. नॉटचे एकवेळ नॉटा(गाठी) होईल पण नॉटी होणार नाही. सर्कशी करण्यात काहीच धोका नाही आणि बशी करण्यात आहे म्हणून बशी वापरात नाही.  पण महेश लिहितात त्याप्रमाणे 'बशी'तून प्रवास करणारी अनेक मंडळी आहेत आणि ते काही फार मोठी चूक करतात असे नाही.  

'अजून'चे  आतापर्यंत व आणखी,  आणि  'अजून तरी'चे आता तरी असे अर्थ नक्की होतात. अत्त्यानंदांचा प्रयोग चुकीचा नाही.

अभ्यास करणारा/री अशा अर्थाने अभ्यासी, अभ्यासक, आणि अभ्यासिनी  वापरणे काहीच गैर नाही.  अभ्यासिका हा स्टडी-रूमला दिलेला खास अर्थ आहे. पण जर अभ्यासिका म्हणायचे तर (ग्रंथ)पालिका, कोतवाली, ग्रंथपालीकडे चौकशी कर असे प्रयोगसुद्धा व्हायला लागले तर अनवस्थाप्रसंग उद्‌‌भवेल .

परशुरामीय, रामानुजेय, आंबेडकरी होते तसे आशिक किंवा आशक करायला, फक्त विपरीत अर्थ होईल एवढीच आडकाठी आहे.  पण बशीप्रमाणे हेही चालून जाईल..