म्हणतो,

कसे ते वेड होते, बंध होते, पंखही होते
नदीचा वेग होता सागराचे मैत्रही होते
दुरावे ते क्षणांचे भांडणांच्या त्या खुळ्या गोष्टी
अबोला वाढता पाणावणारे नेत्रही होते
 आणि..
तुझे-माझे फुलांचे ते ऋतू त्या मैफली साऱ्या
भरारी घेत काळाची पहा गेली कुपी मागे
ह्या ओळी विशेष आवडल्या

केशवसुमार.