चित्त व आनंदघन यांच्याशी मी सहमत आहे.
युनिकोड व विविध लिप्यंतरयंत्रांमुळे आता मराठी लेखनासाठी जी सर्वत: अनुकूल परिस्थिती झाली आहे ती लक्षात घेता शुभानन गांगल हे काळाच्या फार मागे आहेत की काय अशी शंका मनात आल्याशिवाय रहात नाही. फ़ाँट वगैरे (इंग्रजीप्रमाणे) शोभिवंतपणासाठी वापरावेत हवे तर पण केवळ मराठीमध्ये काम करायचे यासाठी त्यांची मुळीच आवश्यकता नाही असे वाटते.

व्यक्तिश: मला एका बाबतीत मदत/मार्गदर्शन हवे आहे. मी युनिकोडमध्ये विरोप पाठवण्याचा प्रयत्न करतो तेव्हा एक अनुभव बरेच वेळा आला आहे - लहान संदेश असेल तर निर्विघ्नपणे जातो पण थोडासाही लांब असेल तर ८-१० ओळींपुढे तो कापला जातो व पहिला काही भागच पोचतो. खरे म्हणजे येथे फ़ाँट एंबेडमेंटची समस्या असू नये, युनिकोड प्रेषणात फ़ाँट पाठवण्याची गरज नसली पाहिजे. हे तर बेअर टेक्स्ट आहे. तरीसुद्धा असे का होते? व यावर उपाय काय?
इंग्रजी मजकूर कितीही लांबलचक असला तरी ही अडचण येत नाही. तज्ज्ञ वाट दाखवतील काय?
- दिगम्भा