चौकस,

एकदम अप्रतिम शब्दांकन. खूपच आवडले. आईबाबांना फोनवर ऐकवले, त्यांनाही अतिशय आवडले.  

तुमच्या शब्दांकनात आणि श्रीने ( माझी छोटी बहिण - श्रद्धा ) केलेल्या छोट्याशा ऍनिमेशन चित्रांकनात तसे म्हटले तर काहीच साम्य नाही पण म्हटले तर बरेच साम्य आहे. का कोण जाणे तुमच्या या कथेतील सुरुवातीचे 'ते राक्षसाचे पिलू दिसायला खूपच गोंडस होते.' हे वाक्य मला एकदम तिचे ते ऍनिमेशनच आठवून गेले. वाचत गेले तसतसे तुमची पुढची कथा आणि तिच्या ऍनिमेशनच्या  थीममध्येही साम्य असल्यासारखे वाटले. श्रीला तुमची कथा मी वाचून ऐकवली फोनवर तर तीतर एकदम हरखूनच गेली.. मला आता माझ्या त्या ऍनिमेशनमध्ये काही मस्त बदल करता येतील, कसं काय जमतंय ते बघते असं काहिसं म्हणत होती. तिचा उत्साही आवाज ऐकून मला किती आनंद झाला हे शब्दातीत आहे. नकळत का होईना पण तिच्या कामासाठी प्रेरणादायी लिहिल्याबद्दल खरंच मनापासून धन्यवाद.

तिने एक बेबीलव्ह आणि एक बेबीडेव्हिल बनवलेत, दोघेही त्यांच्या वयाला साजेसे गोडुले. बेबीडेव्हिलकडे भाला तर बेबीलव्हकडे धनुष्यबाण.. ऍनिमेशनला सुरूवात होते तीच त्या दोघांच्या लढाईने. एकमेकांचे वार चुकवत चुकवत त्यांचे वार करणे चालू असते.. तेवढ्यात अचानक बेबीडेव्हीलचा भाला बेबीलव्हच्या हातात घुसतो आणि बेबीलव्ह कोलमडतो, पण कोलमडताना कसातरीच सुटलेला त्याच्या धनुष्यातला बाण बेबीडेव्हीलला लागतो.  बाणाच्या वाराने बेबीडेव्हीलच्या मनावर सकारात्मक परिणाम होतो आणि तो पूर्णपणे सुधारतो. बेबीलव्हला मात्र शारिरीक जखम झालेली असते बेबीडेव्हिलच्या वाराने, जिच्यावर बेबीडेव्हीलच उपचार करतो आणि मग ते दोघं अत्यंत चांगले दोस्त होतात.. असं काहिसं आहे तिचं ऍनिमेशन..