लेख आवडला. त्यातला उपरोधाचा सूर आणि विसंगतीचे आवर्तन तर खासच.

मम = माझे, यावरूनच ममता = माझेपणा या अर्थाने ममता हा शब्द आला असावा, असं मला वाटतं. मग प्रथम मी, माझे कुटुंबीय, माझे गाव/उपनगर, माझे शहर, राज्य, जात, भाषा, देश, वंश, खंड इ. वाढत्या त्रिज्येने हे ममत्व विस्तारत जात असावे. जेमतेम चार वर्ष झाली तरी मूळच्या महाराष्ट्रातूनच आलेल्या दोन विद्यार्थ्यांमध्ये 'आमचं' सॅन डिएगो विरुद्ध 'तुमचं' डॅलस असा कलगीतुरा रंगलेला पाहून आधी असंच आश्चर्य वाटलं होतं, पण ही ममत्वाची-माझेपणाची भावना या उघड-उघड विसंगतीवर मात करण्याइतपत प्रभावी असावी.

 जरासे विषयांतर होईल, पण पूर्वी वाचलेला विंदांचा एक लघुनिबंध आठवतो. त्यात त्यांनी, गाडीच्या डब्यात येणाऱ्या लेखकाला रोखून धरण्याचा प्रयत्न करणाऱ्या भय्याशी आधी झालेला थोडा संघर्ष आणि एकदा आत शिरकाव झाल्यावर त्या दोघांनी मिळून पुढील स्थानकावर गाडी थांबल्यावर बाहेरच्यांना आत येऊ न देण्याचा एकजुटीने प्रयत्न करणे या उदाहरणातून जगात गरीब-श्रीमंत, कम्युनिस्ट-भांडवलशाहीवादी, काळे-गोरे असे अनेक भेद असले तरी या सर्वांच्या मुळाशी आतले आणि बाहेरचे असे खरं तर दोनच गट आहेत. बाहेरचे आत यायचा प्रयत्न करतात, आतले विरोध करतात, पण एकदा बाहेरचे आत आले की आतले बनून आपली भूमिका बदलतात हा त्या लेखाचा सारांश.

एकाच वेळी आपण अनेक भूमिका वेगवेगळ्या गटांत पार पाडत असतो. त्यामुळे यात मूलभूत विसंगती असली, तरी ते तितकेसे अनपेक्षित/अनैसर्गिक नसावे असे वाटते.