मुक्तक सुरेख आहे. आवडले. आपण इतके कशाच्या मागे धावत असतो हा अंतर्मुख करायला लावणारा प्रश्न आहे. इथे एरिक बर्नच्या गेम्स पीपल प्लेमधली एक गोष्ट आठवते. एक चिनी आणि एक कॉकेशिअयन (शब्द?) सेंत्रल पार्कमध्ये जाण्यासाठी लोकलमध्ये बसत होते. तेवढ्यात कॉकेशिअन माणसाने सुचवले की जर त्यांनी एक्सप्रेस ट्रेन घेतली तर त्यांची २० मिनिटे वाचतील. त्यांनी एक्सप्रेस घेतली. ते जेव्हा सेंट्रल पार्कला पोचले, तेव्हा चिनी माणूस पार्कमधल्या एका बाकड्यावर बसला. त्याच्या मित्राचा आश्चर्यचकित चेहेरा बघून तो म्हणाला, "आपण २० मिनिटे वाचवली आहेत. आता इथे २० मिनिटे बसून आपण सभोवतालच्या वातावरणाचा आनंद लुटू शकतो." याच पुस्तकात बर्न म्हणतो, "अवेअरनेस म्हणजे पक्ष्यांचे गाणे कसे ऐकायला शिकवले होते तसे न ऐकता स्वतःच्या पद्धतीने ऐकणे."

हॅम्लेट