'श' आणि 'ष' यांच्या उच्चारातला फरक मराठीतून गेला आहे, हे फक्त ज्यांना हे उच्चार करता येत नाहीत तेच म्हणतात.
हे विधान अगदी झाडून केलेले विधान (स्वीपिंग स्टेंटमंट) वाटते. मी ज्या भाषातज्ज्ञांना (त्यापैकी एक मूलतः संस्कृत भाषेचे तज्ज्ञ आहेत) विचारले त्यांना 'ष'चा उच्चार करता येतो.
'क्लृप्‍ती' हा एकुलता एक शब्द जोपर्यंत मराठीत आहे तोपर्यंत ऌ हा स्वर
भाषेत असलाच पाहिजे. त्याशिवाय संस्कृतमध्ये ऌट् म्हणजे दुसरा भविष्यकाळ
आणि ऌङ् म्हणजे संकेतार्थ हे आपण कसे सांगू शकणार?
हा संस्कृतचा प्रश्न आहे. आणि ते सांगायला भविष्यातही असतीलच. मराठी आणि संस्कृत ह्या दोन वेगळ्या भाषा आहेत, असे नव्या जमान्यातल्या व्याकरणवाल्यांचे मत आहे.
लीला गोविलकरांचे भाषण ऐकायचा योग एकदा आला होता. काही मते पटली नाहीत.
त्यांच्या व्याकरणाच्या पुस्तकात इंग्रजीत ण आणि ञ हेदेखील अनुनासिक
उच्चार आहेत असे वाचल्यानंतर, त्यांच्या ज्ञानाबद्दलचे माझे मत आधीच जरा
बेतासबात झाले होते.
चौकशी करावी लागेल.
बाकी, तुमचा प्रतिसाद नेहमीप्रमाणे अभ्यासपूर्ण.