"पडून गेल्या उल्का आणिक माती उरली मागे
उडून गेले छप्पर , करुनी निजल्या घरास जागे
शीड कधीचे तुटून गेले, उरले नुसते धागे
"                      .... सुंदर, कविता आवडली !  शुभेच्छा व अभिनंदन.