दुःखामधुनी दुःखच उगवे
केवळ हेच घडे..

सुंदर...

या शब्दांचे मोल कितीसे
मौन तुझे बरवे
या मौनाला रंग दिले तू
झाडांचे हिरवे..

छान...

श्वासांमधुनी प्राण निघावे
काळ तसा वितळे
मी वाटेवर थकून उभा की
वाटच ही संपे...

मस्त..

आवडली कविता, विभ्रम.