सरमळकरसाहेब,
नमस्कार,

तुम्हाला कविता आवडली. बरे वाटले.
तुम्हाला माझ्या या कवितेत कविव्रर्य केशवसुत आणि कविवर्य सुरेश भट यांच्या कवितेतल्यासारखा भास झाला...आणि हे वाचून मला खूपच संकोचल्यासारखे झाले. कारण या दोन्ही मोठ्या नावांशी तुम्ही केलेली तुलना... पण माझ्या काव्यविषयक मर्यादांचे भान मीच ठेवायचे नाही तर मग कुणी ?

तुम्ही उल्लेख केलेल्या दोन्ही कविवर्यांच्या कविता म्हणजे तर माझा जीव की प्राण !

- आम्ही नव्हतो अमुचे बाप, उगाच का मग पश्चात्ताप ?
- विश्वाचा आकार केवढा, ज्याच्या-त्याच्या डोक्याएवढा
- गोष्टी घराकडील मी वदता गड्या रे...
- झपुर्झा गडे झपुर्झा...
युगप्रवर्तक कवी केशवसुत यांच्या या आणि अशाच कितीतरी कविता रक्तातून वाहत आहेत...

...आणि तुम्ही उल्लेख केलेले दुसरे नाव - कविवर्य सुरेश भट. मराठी गझलेचे, मराठी मातीचाच सुगंध येणाऱ्या अस्सल, खणखणीत मराठी गझलेचे युग निर्माण करणाऱ्या, शृंगारासारख्या मोहक आणि अंगारासारख्या दाहक गझला-कविता लिहिणाऱ्या या महाकवीच्या तर सगळ्या म्हणजे सगळ्याच रचना मला आवडतात...नव्हे, त्या श्वासांतच मिसळून गेलेल्या आहेत. त्यांच्या एकेका कवितेचा, गझलेचा उल्लेख करत बसलो तर ही जागा अपुरी पडायची...त्यांच्यासारखा सच्चा, माणसावर मनापासून प्रेम करणारा आंतर्बाह्य कवी शतकातून एखादाच निर्माण होतो...

 माझ्या या दोन्ही अत्यंत आवडत्या कवींच्या आठवणी जागवायची संधी तुमच्या या प्रतिसादामुळे मिळाली...धन्यवाद.
..............

मात्र 'लावतो धक्का मला मी ऐकतो मी नाद माझा' ही ओळ समजली नाही.
- भेटेलेले सारेच दीर्घ मौनाचे प्रवासी आहेत...त्यांचे शब्द मूक झाले आहेत...त्यांच्या सहवासात मीही तसाच बनून गेलो आहे आणि माझ्या अंतरात आणि भोवतालीही इतकी शांतता भरून राहिली आहे की, ती मला सहन होईनाशी झाली आहे. मग स्वतःलाच, स्वतःतील शांततेलाच धक्का लावण्याशिवाय पर्यायच नाही. धक्का लावणे याचा अर्थ आपुलाचि वाद आपणासी... करत बसणे. मी माझ्यातल्या मीशीच बोलत आहे...आणि त्या बोलण्यातून निघणारे प्रतिध्वनी ऐकत बसलो आहे...एखाद्या (रिकाम्या) भांड्याला अलगद् धक्का द्यावा आणि त्यातून काही वेळ नादवलये निघत राहावीत...तसे काहीसे...
तुम्ही म्हणता तसे, धक्का शब्द तिथे थोडा कठोर वाटतो हे खरे...पण हा प्रवास आहे आणि तो एकट्याचाच आहे...मी एकटाच चालत असल्याने चालता चालता माझाच मला धक्का लागत आहे, अशीही काहीशी कल्पना मनात होती...
पण हे दोन्हीही प्रयत्न फसले असणार....  {याच माझ्या कवितेच्या मर्यादा :) }

प्रयोगशाळेत नादकाटा आपटून नाद काढतात तसा काही संदर्भ आहे का?

हा संदर्भ माझ्या मनात नव्हता...पण तसाही अर्थ घेतल्यास हरकत नाही. :)

पुन्हा एकदा धन्यवाद, सरमळकरसाहेब.

आपण इतक्या आपुलकीने प्रतिसाद दिल्याबद्दल....असाच लोभ असू द्यावा :)