सर्व प्रतिसादकर्त्यांचे मनापासून आभार.

सतीश,
इथे नोकरीबद्दल अनास्था नाही तर स्वप्नविश्वात आकंठ बुडण्यातली नशा ( जी मलातरी कायम येत नाही, वर्षातून एखादवेळी वगैरे येते ) सोडून कुठे जावेसे न वाटणे असा भाग आहे. हापिसात मला त्रास होईल असे काही असल्यास/निर्माण झाल्यास मी हापिस बदलून टाकते.

धीरज,
>यावर एक उपाय म्हणजे ताबडतोब लग्न करावे.
हे म्हणजे समस्येपेक्षा उपाय भयंकर असेच झाले की. :))

मिलिंद२००६,
खरेय तुम्ही म्हणता ते. समाजाच्या तर नाही पण नोकरीच्या कोलूला जुंपून घेऊन इतकी वर्षं झाली पण शाळेत मिळायची तशी दिवाळी/उन्हाळ्याची सुट्टी काही नोकरीत मिळत नाही. जमा झालेल्या सुट्ट्या कायम 'नोटीस पिरीयड'मध्येच गायब होत आल्या. आजारी पडले किंवा गावी काही गरजेचे काम आहे म्हटले की तेव्हाच कामी आल्या 'कॅज्युअल' आणि 'सीक लिव्हज'. कदाचित नोकरीच्या कोलूत गरगर फिरून फिरून दमल्यासारखे झालेय आता.. सगळे अगदी दृष्ट लागण्यासारखे असताना हे कसले दरीद्रीपणाचे विचार सुचतायत असे होईल पण या सगळ्या धावपळीपासून दूऽऽऽर कुठेतरी एकटेच निवांत जाऊन मनसोक्त धमाल करावी असे खुपदा मनात येते. प्च.. उपलब्ध सुट्ट्या आणि समोर असलेले सुट्ट्यांसाठीच्या खड्ड्यांची सोय लावणारे कामांचे ढीग बघता अवघडच दिसतेय सगळेकाही. तरीही काल एक सुट्टी ( कॅज्युअल आणि सीक लिव्हज तर आहेत ना हातात माझ्या ! ) घेऊन मनसोक्त धमाल केली रुमवर..

प्रथम,
चारोळीतून उत्तर देण्याचा प्रयत्न आवडला. उत्तराशी सहमत. रोज तेच करणे शक्य असते, जे मी अगदी अपरंपार श्रद्धाभावनेने करत असते !

दुसरी,
धोक्याच्या सूचनेबद्दल सहमत आणि म्हणूनच त्याबद्दल मनापासून धन्यवाद.