गोष्ट अत्यंत सुंदर आहे. अत्यंत आवडली.<br /><br />अशाच धरतीची दुसरी एक गोष्ट मला सापडली होती इंग्रजीमध्ये. जिचा अनुवाद काहिसा असा होईल..<br /><br />~~~<br /><br />आधीच पैशाची तंगी आणि त्यात एक छोटासा खोका काय तो सजवायला आपल्या ३ वर्षाच्या पोरीने इतका चांगला सोनेरी कागद संपवावा म्हणजे त्याला राग येणे साहजिकच होते की..<br /><br />तरीही दुसऱ्या दिवशी ती पोर त्याच्याकडे तो सजवलेला खोका घेऊन आली.&nbsp;<br />"बाबा,&nbsp;हे&nbsp;घे ! " नाताळची भेट म्हणून तिने ते खास त्याच्यासाठी बनवले होते.&nbsp;काल आपण पोरीवर उगाच वसकलो म्हणून त्याला स्वतःचीच कीव वाटणार पण&nbsp;तो खोका उघडून पाहिल्यावर तो रिकामा असल्याचे कळताच परत चवताळला.<br /><br />"कोणाला भेट देताना असा रिकामा डबडा देतात का?" त्याचे रागोद्गार.<br /><br />रडवेल्या चेहऱ्याने बापाकडे पाहत ती पोर म्हणाली, "रिकामा कुठेय? मी इतक्या सग्गळ्या पप्प्या भरल्या होत्या&nbsp;त्यात. त्या सग्गळ्या तुमच्याचसाठी आहेत ! "<br /><br />वसकायच्या आधी पोरीची भाबडी भावना लक्षात घ्यायचा प्रयत्न केला नाही ही स्वतःची चूक लक्षात येऊन त्याने आपल्या बाळीला प्रेमाने कवटाळले आणि माफी मागितली.<br /><br />काही दिवसांनी एका अपघातात ती पोर दगावली आणि मग&nbsp;त्या सोनेरी डब्याची जागा&nbsp;तिच्या वडलांच्या अगदी हृदयात झाल्यासारखीच झाली. जेव्हाही कधी त्याला अगदी निराश वाटे, तो त्या खोक्यातली एक काल्पनिक पप्पी काढून घेऊन त्यातले आपल्या पोरीचे प्रेम अनुभवायचा !