संस्कृतपासून(कदाचित ही वेदपूर्व संस्कृत असेल) महाराष्ट्री, शौरसेनी, पैशाची आणि मागधी या प्राकृत भाषा.  या सर्व संस्कृतबरोबरच वापरात होत्या.  महाराष्ट्रीपासून 'महाराष्ट्री-प्राकृत', तिच्यापासून 'महाराष्ट्री-अपभ्रंश' आणि नंतर मराठी. हे सर्वात अधिक मानले जाणारे मत.

तमिळ ही संस्कृतपेक्षा जुनी. आर्य हिंदुस्थानात येण्यापूर्वी उत्तर भारतात सर्वत्र तमिळ होती, त्यामुळे तिच्यापासून मराठी बनली असेही एक मत आहे, पण त्याला तितकासा पाठिंबा मिळू शकलेला नाही. याउलट, मराठी ही मुळात होतीच आणि तिच्यापासून संस्कृत (आणि दखनी, हिंदी) झाली असेही एक मत आहे. वेद हे आर्यांनी भारतात येण्यापूर्वी रचले असल्याने हे मतही ग्राह्य वाटत नाही.

मराठी व्याकरण बहुतांशी संस्कृतसारखे आहे. मराठीने अरबी-तुर्की-फार्सीतून (फार्सीद्वारा) कायकाय घेतले?

१. शब्दः जसेच्या तसे किंवा अर्थ-उच्चार-लिखाण बदलून. उदा. अब्रू, इमान, कायदा, वायदा, नरम, अक्कल, अस्सल इ.इ.

२. अनेकवचनी नामेः असामी, अहवाल, मसाला इ. (मराठीत ही एकवचनी आहेत. )

३. विशेष्यानंतर विशेषण हा उलटा क्रम. उदा. माहे वैशाख, सन २००८, धडा सातवा इ.

४. काही क्रियापदेः गुजरणे, खर्चणे, सुस्तावणे इ.

५. अनेक अव्ययेः उदा, खास, फक्त, बिलकुल, खबरदार, व, की, दरम्यान इ.

६. प्रत्यय आणि उपसर्गः (पोट)गी, (फरास)खाना, (बाग)वान, बे(कायदा), गैर(हजर), दर(मजल) इ.

७. वाक्यरचना: फक्त संयुक्त क्रियापदे वापरून केलेलीः ताव देणे, कत्तल होणे इ.

याव्यतिरिक्त मराठीचे व्याकरण, शब्दनिर्मिती हे जे आहे ते सर्व बव्हंशी संस्कृतपासूनच आले आहे. म्हणून संस्कृत ही सर्व भारतीय भाषांची आणि मराठीची जननी.