पेटंट(उच्चार पेटण्ट) हा शब्द मराठीने शंभर टक्के आत्मसात केला आहे असे गृहीत धरायला हरकत नाही. जर नसता, तर त्याचे लिखाण पेटन्ट असे झाले असते. कारण, इंग्रजीत ण हा उच्चार नाही परंतु, मराठी पेटंटमध्ये मात्र ण हा उच्चार होतो. अन्यभाषेतील(परभाषेतील म्हणत नाही, कारण इंग्रजी, संस्कृत, फार्सी या आपल्याला परक्या नाहीत!) न चा जेव्हा मराठीत ण, ण चा न, किंवा श चा ष होतो, तेव्हा शब्द मराठीत आला असे म्हणावे. स्थान, बटन, गान, नवनीत, पानीय, मटन, कर्ण, वर्णूं, पोशाक, खुश यांचापासून जेव्हा अनुक्रमे ठाणे, बटण, गाणे, लोणी, पाणी, मटण, कान, वानूं, पोषाख, खुषी होतात तेव्हा असल्या अन्यभाषिक शब्दांचे मराठीकरण झाले असे म्हणता येईल. 

त्यामुळे पेटंट (अनेकवचन पेटंटे); प्रत्ययादिकांपूर्वीचे सामान्यरूप पेटंटा-; क्रियापदे, पेटंटणे किंवा पेटंटिणे ही सर्व मराठीत बिनधास्तपणे वापरावीत असे माझे मत आहे.