रावसाहेब,
संतोषरावांच्या मनोगतावर वाचलेल्या मारीच आणि यीन यांग या कथा आवडल्या होत्या. वर उदाहरणादाखल दिलेली कविताही उत्तम आहे.
बाकी काही वाक्यांवरचा जीए स्ट्यांप ठळकपणे दिसतो आहे. 
उदा. -
अवलिया हा शब्द हल्ली कुणाही गणागणपाच्या बाबतीत वापरला जातो. 
मात्र,
अमेरिका या देशाविषयी स्वतःची अशी बरीवाईट मते असणारे किमान दोन प्रकारचे
लोक आहेत. एक प्रकार म्हणजे अमेरिकेने सरसकट भारावून जाऊन अमेरिकेचे जे जे
आहे ते ते सगळे थोर असे नतमस्तक लोक. दुसरे म्हणजे अमेरिकेचा घाऊक तिटकारा
करणारे लोक. पहिल्या जमातीविषयी प्रश्नच नाही. ती बहुमतात असलेली आणि सतत
वाढत राहणारी जमात आहे. दुसऱ्या प्रकारच्या लोकांना अमेरिका आणि अमेरिकन
लोक यांच्याविषयी काही वेगळी - म्हणजे चांगली माहिती मिळाली तर - त्यांचा
अमेरिकेविषयीचा तिटकारा - कमी होईल असे नाही पण जास्त वस्तुनिष्ठ होईल -
असे काहीसे या पुस्तकाने साध्य होईलसे वाटते.
याविषयी आणखी थोडेसे हवे होते असे वाटते. अमेरिकेबद्दल या पुस्तकात नक्की काय आले आहे? उदाहरणादाखल घेतलेली कविता ही एका अर्थाने वैश्विक अनुभूतीची आहे. महात्म्याचे मनोगत हे गांधींचे असू शकते, आंबेडकरांचे असू शकते किंवा शिवाजीचेही असू शकते. (मला तरी ते तसेच वाटले. )
संतोष आणि जयंत हे माझे फार जुने आणि फार घट्ट मित्र आहेत हे पहिले.
त्यामुळे आम्हालाही संतोषरावांच्या चांगल्या कथा वाचता आल्या.
पुस्तकाच्या परिचयाबद्दल आणि कवितेबद्दल धन्यवाद.