बाकी काही वाक्यांवरचा जीए स्ट्यांप ठळकपणे दिसतो आहे.

हम्म. ही प्रशंसा म्हणावी की मर्यादा?

अमेरिकेबद्दल या पुस्तकात नक्की काय आले आहे?

बरेच काही. पुस्तकाची प्रस्तावना वादग्रस्त ठरू शकेल. उदाहरणार्थ, परदेशी नागरिकांच्या सांस्कृतिक जाणिवा त्यांच्या स्थलांतराच्या वर्षांत गोठलेल्या असतात. म्हणजे जे साठी सत्तरीत 'तिकडे' गेले ते बाबुजी - गदिमांत अडकून राहिलेले आहेत, जे दोन हजारोत्तर गेले ते कदाचित खरे- कुलकर्ण्यांत अडकले असतील. 'त्यां' च्या तथाकथित संस्कृतिसंरक्षक उद्योगांचीही (उदा. तिकडचा गणेशोत्सव, त्यातला काही 'झब्बट' आणि काही थेट नथीसह नऊवारी  सहभाग, पुरणपोळ्या आणि न्यू जर्सीतही जमवलेले तंतोतंत उकडीचे मोदक) रेवडी उडवली आहे.
हे खरेच आहे. एकीकडे मुलांच्या हॅलोविनचे पिकासावर टाकलेले फोटो आणि दुसरीकडे ' सिद्धू ना, अगदी ज्युनिअरपासून अथर्वशीर्ष घडाघडा म्हणतो. आता या समरमध्ये त्याला रामरक्षाही शिकवणार आहे' असा पोकळपणा जाणवूनही त्यावर बोलले बाकी जात नाही. तेही बरोबरच आहे. एक डॉलर म्हणजे एक रुपया असे जोवर होत नाही तोवर हे धैर्य कुठून येणार?