छानच! ६३ सालच्या औरंगाबादची पुन्हा आठवण झाली. नोस्टाल्जिआ बहुधा रम्य असतो, आणि जुन्या काळातले दिवस जर थोडे कष्टाचे गेलेले असतील तर आज त्यांच्या आठवणी अधिकच गोड लागतात.

त्या वेळचा आपला पगार हा तत्कालीन शासकीयच काय परंतु अशासकीय पगारातही चांगला असा, म्हणजे महिन्याला घसघशीत रु. ३३०/- (महागाई भत्त्यासह) इतका, होता. मी सुद्धा त्याच काळात माझा पहिला रेडिओ, फिलिप्स चा उंचीला कमी पण लांबच लांब असा, घेतला होता. याच रेडिओ वर मी आणि माझ्या आईने (हा विवाहपूर्वकाल आहे) पुणे आणि मुंबई ब केंद्रांवरील बऱ्याच श्रुतिका  ऐकल्या होत्या. पं. जसराज यांचा एक अप्रतिम 'मारूबिहाग' ही तेंव्हाच ऐकला आणि शास्त्रीय संगीताची ओळख व आवड निर्माण झाली. रेडिओ सीलोन च्या व्यापारविभागाचे सकाळी ७-३० ते ८ आणि रविवारी रात्री १० ते ११ असे कार्यक्रम अशा अनेक आठवणी या निमित्ताने आल्या.

जाता जाता.... पैठणगेट सारखे केवळ १०-१२ च नव्हे तर तब्बल ५२ दरवाजे होते असे आमचे इतिहासकार मित्र सांगतात. तसेच त्यावेळी औरंगाबादला येण्याकरता मनमाड पासूनच मीटर गेज रेल्वे होती. (मूळ लेखात चुकून औरंगाबाद पासून असे झाले आहे).