सिंगापूर, मलेशिया, जपान मधले ही वर्णन/ आठवणी लिही ना. वाचावयास जरूर आवडेल..

<<दुसऱ्या देशात आपण जर नोकरी करत नसू/असू तरी तिथे एखादी जिवाभावाची मैत्रिण मिळणे खूपच गरजेचे असते>>
खरे आहे पण बर्याच मऱाठी लोकाना मराठी लोकाना ओळख दाखवायची ही सवय /आवड नसते असे पाहण्यात आले आहे.
माझ्या कार्यालयात एक मराठी मुलगी होती. मी जोइन झाल्यावर ईमेल मध्ये आडनाव वाचून अरे वा मरठी आहे वाटते असे म्हणून खास तिच्याशी ओळख काढून मराठीतून बोलले तर इंग्रजीच झाडू लागली  आणि काहीही मदत तर केली नाहीच वर मी तिला कम्युट कसा करतेस विचारला तर ती म्हणाली पण मी पावणे पाच लाच निघते, जमत असेल तरच बरोबर जाउ
त्यानंतर तिथेच मला आणखी एक इंडियन मुलगी भेटली. मी तिच्याच एरिआत राहते म्हटल्यावर ती म्हणाली आपण बरोबर जाऊ या ना मग? आहे का गम्मत ..