मुद्दा १रोमन किंवा देवनागरी अक्षरे असलेला प्रोग्रॅम कंपाईल करणारी जी आज्ञावली असते तिला त्या संगणक भाषेचे व्याकरण संपूर्णपणे माहीत असते.त्यामुळे जर काही दुसऱ्या कारणामुळे त्या लिपीची चिन्हे बदलणार असतील तर कंपायलरही परत लिहावा लागेल. एखाद्या लिपीमध्ये सर्व अक्षरांना दांडी आहे की नाही याचा कंपायलरला काहीही फरक पडत नाही

आपला हा मुद्दा मी मान्य करतो.

परंतु ह्या मुद्द्यात एक गोष्ट गृहीत धरलेली आहे की, 'प्रोग्रॅम कंपाईल करणारी जी आज्ञावली असते तिला त्या संगणक भाषेचे व्याकरण संपूर्णपणे माहीत असते.व लिपीच्या अक्शरचिन्हांची सांगडही माहीत असते.'

पण, संगणकाला एखादी गोष्ट आधी कशी काय माहिती होणार? 'विश्वविजयी' रोमन लिपीतील सगळी चिन्हं '->' ह्या दिशेनेच एकामागोमाग उमटली/ ठेवली जातात. प्रचलित बाळबोध लिपीमध्ये चिन्हांच्या अनेक तऱ्हा आहेत. आधीच सांगितल्या प्रमाणे काही चिन्हांना स्वरांची एक दांडी कमी आहे. त्यामुळे चिन्हांची संख्या वाढते. वाढीव चिन्हांमुळे कळफलकावरील 'कळांची'(बटणांची) संख्यांची मागणी हि वाढणार. माणूस संगणकाशी (आज्ञावली लिहिण्यासंदर्भात) संवाद कळफलकानेच करू शकतो.

मुद्दाः२

आता देवनागरी लिपी वापरणारी दुसरी एक संगणक भाषा वरील शब्दांना प्रतिशब्द म्हणून अनुक्रमे "जर" आणि "तर" वापरत असेल तर त्या भाषेच्या कंपायलरने ह्या दोन शब्दांचे कंपायलर ०००००००१ आणि ००००००१० असे रूपांतर केले की झाले.
कंपायलर आज्ञावली लिहिणाऱ्या माणसाला "ज" ला दांडी आहे आणि "र" ला नाही याने काही फरक पडणार नाही -- किंबहुना उद्या "र" हे अक्षर "रा" असे (दांडी असलेले) लिहायचे ठरले तरी कंपायलर लिहिणाऱ्या माणसाचे काम अजिबात सोपे होणार नाही  (हे स्वानुभवाने सांगतो).

तुम्ही 'जर' व 'तर' हे कसे टंकणार हे मला कृपया सांगा? मनोगतवर तुम्ही 'jara' व 'tara' असे टंकल्यानंतरच ते बाळबोध लिपी सारखे 'जर' व 'तर' दिसू लागले. कळफलक व वर्ड एडिटर मध्ये दुसऱ्या एका मध्यस्त सॉफ्टवेअर मुळेच दिसू शकले ना? कंपायलर लिहिणाऱ्या माणसाने (देवनागरीतून) संगणकाच्या आज्ञावली लिहिण्याच्या प्राथमिक स्तरावर तुम्ही कोणता 'मध्यस्त' अवलंबणार ते व ते कसं सोपं आहे  सांगाल का?

मुद्दाः ३

आधीच्या प्रतिसादातील शेवटचा भागाचा मूळ विषयाशी काहीही संबंध नाही असं नाही. पण ते इथं टंकायला नको होतं हि चूक मी कुबूल करतो. त्या विषयाकडे आपण दुर्लक्ष करूया.