संस्कृतातल्या अनुष्टुप् छंदातले पहिले काव्य वाल्मिकीचे.

मा निषाद प्रतिष्ठां त्वमगमः शाश्वती: समाः । यत् क्रौञ्चमिथुनादेकमवधीः काममोहितम् ॥

 यात पंचमं लघु सर्वत्रम् या नियम पाळला गेल्याचे दिसत नाही.  तरीसुद्धा माझ्या मते संस्कृतमधल्या अनुष्टभ् छंदाची पुढील लक्षणे आहेत:- ओळी चार, प्रत्येक ओळीत आठ अक्षरे. प्रत्येक ओळीतले पाचवे लघु आणि सहावे गुरु.  दुसऱ्या आणि चौथ्या ओळीतले सातवे लघु आणि यमक असलेच तर पादांती.

मराठीतही साधारणपणे हीच लक्षणे पाळली जातात. उदाहरणार्थः-

गिताई माउली माझी । तिचा मी बाळ नेणता ॥ पडता पडता घेई । उचलूनी कडेवरी ॥॥

---अद्वैतुल्लाखान