जरी तुझिया सामर्थ्याने,
ढळतील दिशा या दाही,
मी फूल तृणातील इवले,
उमलणार तरीही नाही.

या पाडगावकरांच्या कवितेतील गवतफूल आठवले.

त्याच फुलाच्या हास्याचे वरदान मागावे यापरता मोठे मागणे ते काय असू शकेल?

सुंदर कविता!