हे वाचून एका जुन्या कवितेची आठवण झाली. कवितेची केवळ दोन कडवी स्मरणात आहेत. कोणी मनोगती अधिक तपशिल देवू शकेल का?

तुंगनभशिरी दुर्ग कुणाचा हा झुलतो आहे?
चंद्रहीनहा ध्वजकोणाचा फडकत वरी राहे?
काय पुसतसा सह्याद्रीच्या बाळा जे काळ
त्या काळांना काळ जाहला ज्याचा करवाल
शक्तीऱ्युक्तीचे निती-भक्तीचे मिलन ज्या माजी
जिंकायाला समर्थ ज्याला नच झाले गाजी
दुर्गराज हा गिरी शिखरीचा त्याच महात्म्याचा
शिवरायांचा छत्रपतींचा स्वराज्यदेवाचा ।।
गिरी सिंहासन वरी विराजे दुर्गांचा राणा
सिंधुदुर्ग त्यापुढे वाकूनी देती नजराणा
उभे राहूनी सह्याद्रीच्या निळ्याशिरी कोणी
गड करिताती सेवा याची चवऱ्या ढाळूनी
बुरूज हिरकणी मातृप्रेमा दाखवितो इकडे
टकमक टकमक टोक बैसले अवलोकित तिकडे