टेकडीवरी कुठल्या झाले प्रसन्न यांना देव म्हणे..
अरे खुळ्यांनो, प्रसन्न होण्या पर्वतही मंदार हवा

अजुनी माझे रक्त चहुंकडे कवितेसाठी सळसळते
औषध तुमचे नकोच मजला, कवितेचा आजार हवा...

चोरून घेती शब्द कुणाचे अन खाऊनी जाती भाव
सलाम यांना करण्यासाठी निश्चित वेडा ठार हवा

दुर्मुखला चेहरा घेउनी प्रेमाचे गुणगान करी
टाळ्या पडण्या यांना लाखों रसिक तसाच टुकार हवा

ध्यान लावुनी गुरू पहुडले हवेत काही फुटांवरी
टेकू देउन चेले म्हणती - गुरूसही आधार हवा

पेल्यामधल्या ज्वाळेमधुनी कविता जळती चहुंकडे
विष पिऊनी मरण्यातरी तो पेला तुमचा गार हवा