पार सपाट केलेत प्रदीपराव आम्हाला...

..............................
रिंगण
..............................

ये, पुन्हा शोधू जुने क्षण आपले!
य़े पुन्हा, गाणे पुन्हा म्हण आपले!

जाणवे शब्दांविना,   स्पर्शांविना...
केवढे नाते विलक्षण आपले!

काढल्याने माप कोणाचे असे...
उंच का होई खुजेपण आपले?

आपल्यांची भोवती गर्दी किती...!
यातले नक्की किती जण आपले?

जायची तर रात्र जा विसरून ती...
चांदणे स्मरशील ना पण आपले?

थेट कोणीही घुसे परका इथे...
राहिले आता न अंगण आपले!

जन्मभर माझे-तुझे, माझे-तुझे...
जन्मभर चालेल भांडण आपले!

वाहणे जमणार नाही यापुढे...
गोठवू संबंध आपण आपले!

मान्य की, मोठीच ही पृथ्वी तशी...
फार छोटे, फार, रिंगण आपले!

सगळेच आवडले.