घड्याळात एकचा टोला पडला आणि दिवाणखान्यातील एका खुर्चीत झोपलेला हरी खडबडून जागा झाला. रात्रीच्या निरव शांततेत त्याला तो स्वर कर्कश्श वाटला. एव्हढ्यात गाडीचा परिचित आवाज कानावर पडला म्हणून त्याने खिडकीतून बाहेर डोकावून पाहिले. देवदत्त आले होते. लगबगीने बंगल्याचा दरवाजा उघडून तो बाहेर आला व गाडीचा दरवाजा उघडून त्याने देवदत्तांना बाहेर पडण्यासाठी हात दिला. त्याचा हात झिडकारून देवदत्त बाहेर पडले व अडखळत, पडत दिवाणखान्यात आले. नेहमीप्रमाणेच ते आजही शुद्धीत नव्हते पण या परिस्थितीतही, ते स्वत: गाडी चालवून घरापर्यंत आले, याचं हरीला नवल वाटलं. ड्रायव्हरला त्यांनी बहुतेक संध्याकाळीच रजा दिली होती.

ही कथा सुरुवातीपासून वाचावयाची असल्यास येथे टिचकी द्या.