देअर इज नो सिक्रेट फॉर्म्युला टू बिकम अ सक्सेसफुल आंत्रप्रिन्युअर..

तरीपण, माझ्या ओळखीच्या मराठी मित्र व नातेवाईक (ज्यांचा व्यवसाय आहे असे), ह्यांची वागणूक बारकाईने बघितल्यावर काही गोष्टी आढळून आल्या, त्या इथे देत आहे. - १) त्यांचे खूप मोठे सोशल नेटवर्क असते (असते म्हणजे ते निर्माण करतात). काँटॅक्टस मध्ये गुंतवणूक करा (इन्वेस्ट इन पिपल). ९५% पेक्षा जास्त वेळा ह्या काँटॅक्टस मधून मॉनेटरी फायदे कधीच होणार नाहीत हे लक्षात ठेवा. २) ही लोकं सतत 'देत' असतात - आता देणं म्हणजे पैसे किंवा वस्तू नाही. त्यांनी एखादी माहिती जरी सांगितली तरी ते ती माहिती 'ऑफर' करत असतात. ३) ह्या लोकांना प्रत्येक गोष्टी मध्ये 'धंदा' दिसतो - उदा. सामान्य माणूस ज्याची धंद्याची मानसिकता नाही, असा माणूस हॉटेल मध्ये जेवायला गेला की फक्त जेवणाचा आनंद घेतो. धंद्याची मानसिकता असलेला माणूस, हॉटेल मध्ये जेवायला गेला की, ह्या हॉटेल चा मालक कोण? ह्या जागेचं भाडं किती असेल? नोकरांचा पगार किती असेल? वगैरे प्रश्न त्याला पडतात.

आता ह्या निरिक्षणांचा आणि धंद्द्यासाठी आवश्यक गुणांचा संबंध फक्त मराठी पुरताच मर्यादित नाही. 

बाकी, रावले यांचं 'मराठीपण सोडून द्यायला हवं' हे काही आजिबात पटलं नाही.  आणि रत्नपारखी यांची यादी ही 'नोकरदारांसाठी आवश्यक गुण' म्हणून देखिल खपेल.