@विजय देशमुख, फटाकडी,
आपण म्हत्त्वाचे मुद्दे मांडले, धन्यवाद!
@मिलिंद जोशी,
पण चर्चेचं जे शीर्षक आहे ते "मराठी माणसाने उद्योजक होण्यासाठी कोणती
पाऊले टाकावीत" यापेक्षा "उद्योजक होण्यासाठी कोणती पाऊले टाकावीत" हे
जास्त योग्य ठरलं नसतं का?
शीर्षक योग्य की अयोग्य हे मुद्दे गौण आहेत. (माझ्यासाठी तरी)
मराठी घरांमध्ये
(सर्वसाधारणपणे) धंद्याचं वातावरण नसतं म्हणून उद्योजक कमी असतात आणि
उद्योजक कमी असतात म्हणून धंद्याचं वातावरण नसतं.
म्हणुनच मी प्रश्न, मराठी माणसाने उद्योजक होण्यासाठी कोणती पाऊले टाकावीत? असा मांडला आहे.
आपल्या मराठी माणसांची बलस्थाने, मर्मस्थाने यावर सारासार विचार करून मराठी माणसाने उद्योजक होण्यासाठी कोणती पाऊले टाकावीत? याचे उत्तर अपेक्षीत आहे.
मराठी शब्द यासाठीच वापरला की जेणेकरून प्रश्नाचे प्रतिसाद मांडताना आपली मराठी मानसिकता, वातावरण लक्षात घ्यावे.
त्यामुळे कुठल्या परिस्थितीत काय निर्णय घ्यायचे, भांडवल कसं उभं करायचं,
धंद्यासाठी आवश्यक असणारं 'साहस' कसं अंगी बाणवायचं, हाताखालच्या लोकांना
कसं वागवायचं वगैरे वगैरे गोष्टींचं ज्ञान, आर्थिक व्यवस्थापन.
खुप महत्वाचे मुद्दे आहेत, धन्यवाद.
@सतीशकाका,
तुमचे वर्तुळ. प्रेम, ट्रेन, नियतिचा सिग्नल, कुकर, शेगडी प्रकरण डोक्यावरून जात आहे.
बरे झाले तुम्ही नियति, नशीब या गोष्टीचा उल्लेख केला, यावर माझे मत असे की "आयुष्यात" यशस्वी होण्यासाठी नियती, नशीब या भाकडकथावर विश्वास ठेवण्यापेक्षा आपले प्रयत्न, कर्तुत्व, क्षमता यावर विश्वास ठेवावा.
मित्रांच्या सहवासाकरता त्यांची कामे करण्यातून व्यवसाय कसा करावा हे ते शिकले.
चांगला मुद्दा, व्यावसायिक माणसांच्या सहवासातून बरेच काही शिकता येते. ग्रहणक्षमता, आकलनक्षमता, निरीक्षण हवे.
त्यामुळे आर्थिक नियोजन, वेळेचे व्यवस्थापन, मार्केटिंग, नेटवर्किंग या गोष्टी समजतात.
विषयाचा तोकडेपणा किंवा व्यापकता हे ज्याच्या त्याच्या विचारसरणीवर अवलंबून आहे, (जशी दृष्टी, तशी सृष्टी)
कृपया मूळ प्रश्नापासुन भरकटू नये.