कोय असावी कैरीची, अस्तित्व आपले
नाक मुरडतो, तरी राहतो चोखत पुढचा

ह्यावरून बटाट्याच्या चाळीतल्या राघूनाना सोमणांच्या उदासबोधाची आठवण झाली.

मत्कुण होऊन जगावे
चिरडिता दुर्गंधी भोगतो.