शून्याच्या चित्रावरून आठवले. नुकतेच मी भारती कर्चनर (Kirchner) यांचे पेस्ट्रीज नावाचे पुस्तक वाचले. यात मुख्य पात्राचे नाव सुन्या (शून्य) आहे जे तिच्या बौद्ध धर्माकडे आकर्षित झालेल्या वडिलांनी दिलेय, पण सुन्याच्या जन्मानंतर दुसऱ्याच दिवशी एक छोटेसे पत्र लिहून सारी जबाबदारी अमेरिकेत नवीन असलेल्या आणि उपजीविकेची फारशी साधने नसलेल्या तिच्या आईवर टाकून वडील निघून गेलेत. सुन्या पॅरिसमध्ये बेकिंगचे शिक्षण घेवून सिऍटल मधली प्रसिद्ध बेकर झाली आहे. पण तिचा स्वतःला शोधण्याचा प्रयत्न्न सुरू आहे. वडिलांनी शून्य (रिकामेपणा/emptiness) असे नाव का ठेवलेय हाही प्रश्न तिला त्रास देतोय. तेव्हा तिला तिचा एक मित्र जपानच्या "sunya tradition" बद्दल सांगतो. शून्यता म्हणजे emptiness नसून, अत्युच्य आनंदाची स्थिती आहे जिथे तुमचे मन कुठेही गुंतले नसून पूर्णपणे तृप्त आणि म्हणून शांत आहे असे काहिसे वर्णन आहे. गर्भित शांतता (? )  जिथे सगळ्या जगाबद्दल जिव्हाळा, आत्मियता आहे, कोणा एकाबद्दल नाही.  मी गूगल करून पाहिले, मला काही माहिती मिळाली नव्हती. पुस्तकातही सुन्याला तिचे जपानी मित्र मैत्रीणीही काही माहिती देउ शकत नसल्याचा उल्लेख आहे.

तुम्ही जपान मध्ये आहात आणि विषयाच्या (चित्राच्या :))  जवळही गेलाय. माहिती मिळाली तर कळवा. यशोदा सानना नक्की विचारा.

-प्रभावित

ता. क. - विषयांतर होतेय पण - पुस्तक मला आवडले हे नमूद करावेसे वाटले.