विनायक, सन्जोप राव, वादळ आणि सुधीर,<br /><br />आपल्या प्रतिसादांबद्दल मनापासून धन्यवाद.<br /><br />आमचे कुटुंब 'कसेल त्याची जमीन आणि वसेल त्याचे घर' या कायद्यानुसार झालेल्या अंमलबजावणीने आणि गांधीहत्याप्रकरणामुळे माजलेल्या रणधुमाळीने पाऽऽर देशोधडीला लागले होते. तेव्हा वाघाडीच्या गोरगरीब जनतेनेच&nbsp;वेळोवेळी अडीनडीला जमेल तशी, जमेल तितकी सहृदय मदत केली होती. आज अशा लाखो आशीर्वादांनीच आमची परिस्थिती सुधारली म्हणता समाजाच्या&nbsp;या नाळेशी बंध नाकारणे म्हणजे कृतघ्नताच.. शिवाय आजुबाजुला सगळीकडे नुसत्या अडचणीच आहेत असा नुसता गळा काढत किंकर्तव्यमूढ होऊन बसून राहण्यापेक्षा 'माना की इस जमीं को गुलजार न कर सके, कुछ खार तो कम कर गए, गुजरे जिधर से हम' या तत्त्वानुसार जमेल तितका खारीचा वाटा (मदत 'सत्पात्री'च होतेय ना याची जमेल तितकी शहानिशा करून मगच अर्थात! ) उचलायचा माझा प्रामाणिक प्रयत्न असतो. इतरांनाही प्रोत्साहन मिळावे, उपक्रमाची माहिती व्हावी असे ठरवून मी हे&nbsp;लेखन केले नव्हते, तसे पाहता&nbsp;ठरवून काही लिहिणे हा माझा पिंड नाहीच पण माझ्या अनुभवकथनातून ते काम आपोआपच झाल्याचे तुम्हा सर्वांच्या प्रतिसादांमधून जाणवल्याने&nbsp;अत्यंत आनंद झाला. पुन्हा एकदा सर्व वाचक आणि प्रतिसादकर्त्यांचे मनापासून आभार.