संधिकाली आजही येतात विस्कटले तराणे,
ओळखीचा स्वर, म्हणूनच ऐकतो गंधाळले क्षण ॥

ओळखीचे फक्त आता ओंजळीतिल चांदणे हे,
चंद्र पुनवेचा निसटला, आणि अंधारात अंगण ॥

ओळखी पुसल्यात साऱ्या, हे कधी विसरू नये मी,
म्हणुन आहे अंतरी, त्या विस्मृतीचे एक गोंदण ॥

ही कडवी जास्त आवडली.