"तो मात्र त्याच्या 'कक्षेशी' अन 'गतीशी' पाईक!<br />आल्या वेगाने, माझ्या रानाचा एक लचका तोडून पसार होतो....<br />........ पुन्हा त्या अंधारात!<br />आणि मी?<br />बावरून, सावरून... पुन्हा सज्ज माझ्या सूर्याच्या स्वागतास!"&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; ... छान, कविता आवडली !<br />