दंवात न्हाल्या तुझ्या फुलांना किमान जाणीव पाहिजे
कुणीतरी रात्र जाळल्यावर कुठेतरी बाष्प साठते

क्षणेक झाल्या गळामिठीचा मला नसे खेद एवढा
क्षणात निर्माल्य जाहल्याची अजूनही खंत वाटते

सदैव कंटाळल्या लयींचे प्रवाह पाहून गांजलो
तुझे हसू ऐकुनी समजले नदी अशीही खळाळते

कधी तुला जाणवेल धोका? कधीतरी जाणवेल का??
अथांग डोहामध्ये तुझे चांदणे किती खोल वाकते

- हे शेर अप्रतिम आहेत.

अबोल आयुष्य आसवांचे हत्यार जेव्हा उगारते
 - वैभव, 'हत्यार' ह्या शब्दाच्या प्रमाणित उच्चारानुसार त्यातला 'ह' गुरू असतो, त्यावर आघात असतो. तसा उच्चारल्यास ही ओळ

ल गा ल गा गा । ल गा ल गा गा । ल गा ल गा गा । ल गा ल गा ॥

ह्या वृत्तात बसत नाही. तेव्हा ह्या ओळीचे पुनर्लेखन करून सुंदर गझलेस लागलेले गालबोट दूर करावे असे सुचवावेसे वाटते.