पदराआडून हसते काही,
बघणाऱ्या मग भानच नाही,
तुझाच तो होउनिया राही
संन्याशाला संसाराचा लावशील तू लळा ॥

धपकन् पडलो खुर्चीवरून; कॉफी लवंडली जराशी!  

कविता फार आवडली. दीक्षित साहेब, गेले काही दिवस तुम्ही फ्रंटफूट वर खणखणीत खेळताय  जियो!