कविता सुचली तेव्हा रचनेमागचा हेतू वेगळा होता. ----बोलणारा जातो, शब्द मागे राहतात, ---शब्दही जातात पण त्यांचे ठसे मात्र कायम राहतात असा विचार होता. पण नीट शेवट सुचेना. अचानक <strong>पूर्णमदः</strong> ची आठवण झाली आणि आपोआप लिहिलं गेलं!<br />थोडक्यात काय, तर अंशतः डल्ला मारलाय यशवंतराव! कबूल करायला हवं ना?<br />असो. प्रतिसादाबद्दल मनःपूर्वक धन्यवाद.