वरील कथेतही पिढ्यानपिढ्या चालत आलेली, लहानमुलांना प्रामाणिकपणाची शिकवण देणारी चांगली कथा ढापून ती मोडून संपूर्ण अप्रामाणिकपणाची शिकवण देणारी करून वर त्याला कलियुगाचा महिमा असा मुलामा देण्यात आलाय.   यात काय मोठेपणा आहे?
हे फारच आदर्शवादी आणि बाळबोध आहे. लाकूडतोड्याची मूळ गोष्ट ऐकून प्रामाणिकपणाचे संस्कार ? तेही आजच्या दिवसात?
सतत दुसऱ्याचं डोमेन नॉलेज चोरून त्यावर आधारित नवीन काहीतरी फुटकळ बांधण्यातच सॉफ्टवेअरवाले धन्यता का मानतात?  
हा असा जोरदार पूर्वग्रह ठेवण्यामागे काय आहे? आणि 'सॉफ्टवेअरवाले' असे घाऊक वर्गीकरण करणे तर सरळसरळ चूकच आहे. 'तसे' लोक तर सगळीकडेच असतात. शिक्षण क्षेत्रातही आणि लॉजिस्टिक्स मॅनेजमेंटमध्येही.
याला विनोद म्हणावं तर तोही अगदीच किरकोळ प्रतीचा आहे.  विडंबन म्हणूनही याला काही फारसा दर्जा नाही.  
अगदी 'पसंद अपनी अपनी' वगैरे घोकून पाहिले तरीही कपाळावर इतक्या आठ्या घालण्याचे प्रयोजन ध्यानात येत नाही. ('आठ्याळ राखुंडे' हा शब्दप्रयोग बाकी आठवतो!)