म्हणजे 'नीज', 'शीक'सारखे 'मीळ' का? आज्ञार्थी म्हणजे इंपरेटिव असावे. होय. एखाद्या मराठी क्रियापदातला मूळ धातू माहीत करून घ्यायचा असेल तर त्याचे इम्‍परेटिव्ह मूडमधले द्वितीय पुरुषी एकवचनी रूप विचारात घ्यावे. उदाहरणार्थ, 'झालास'मधला धातू 'हो' . तू झालास(भूतकाळ), तू हो(आज्ञार्थ). म्हणून 'हो' हा मूळ धातू. या पद्धतीने मिळणेतला धातू मीळ.
निर्भीक --म्हणजे काय?
दुर्मीळ, दुर्मिळ ही दोन्ही रूपे भाषेत असल्यास बिघडते थोडीच. इंग्रजीत असे कितीतरी शब्द आहेत. कवींसाठी तर चांगलेच आहे. व्याकरणदृष्ट्या शुद्ध आहे असे सिद्ध करून दाखवले तर दोन्ही रूपांना माझीच काय पण कुणाचीही हरकत नसावी. परंतु आजमितीला हरकत आहे ती, सत्त्वशीला सामन्‍त, अरुण फडके, रश्मी अभ्यंकर आणि अशाच काही शुलेतज्ज्ञांची. आणि कवींचा येथे काही संबंध नाही. त्यांना मुळी, दुर्मिळ, दुर्मीळ, दुरमिळ, दुरमीळ, दूरमीळ यांतले जे रूप मात्रांत बसत असेल ते वापरायची मुभा आहेच.
इंग्रजीत ग्रे, डिस्पॅच, कनेक्शन, जज्मेन्‍ट, टायर, एन्‍क्वायर, जेलर, असेन्‍डन्ट, ऱ्हाइम, स्लंबरस, सॅनेटरियम, चिली असे दुहेरी (ब्रिटिश)स्पेलिगे असलेले शब्द आहेत, पण ते जास्त नाहीत, फारतर शे-सव्वाशे असतील.