मराठी भाषा-उच्चारणाची प्रवृत्ती कायकाय आहे? (१) अन्‍त्य इकार-उकार दीर्घ उच्चारणे(अपवाद, नि, आणि व परंतु). (२) संस्कृतमधून मराठीत जसेच्यातसे न आलेल्या अकारान्‍त शब्दांतले उपान्‍त्य इ-उकार असल्यास ते दीर्घ लिहिणे आणि तसेच उच्चारणे. म्हणजे करून-सवरून(रू दीर्घ) पण तरुण, वरुण, करुण(रू संस्कृतप्रमाणे म्हणजे ऱ्हस्व.) यां शब्दांत लिहिल्याप्रमाणे. (३) अस्सल मराठी शब्दातला अन्‍त्य अकार पूर्ण लिहिणे पण हलन्‍त उच्चारणे. जेवत(उच्चार जेवत् ), पण संस्कृत जीवित(उच्चार जीवितऽ)(४) नपुंसकलिंगी शब्दांतल्या अन्‍त्य एकाराऐवजी, फक्त बोलीभाषेत, अंकार लिहिणे आणि अऽकार उच्चारणे. व्याह्यानं धाडलं घोडं, घोडं कसंबसं चालं ! (५) चार किंवा अधिक अक्षरी अस्सल मराठी शब्दांत दुसऱ्या अक्षरातला अकार हलन्‍त उच्चारणे. चत‌कोर(चत्‌‌कोर), परंतु गतजन्म(संस्कृत असल्याने त् नाही). (६) शब्दातला उपान्‍त्य इ-उकार ऱ्हस्व लिहिणे. उदा. निळकंठ, वकिलाने, वसुलीला. वगैरे वगैरे.
आता ब्यूटीतला ब्यू दीर्घ लिहिण्यात कुठली मराठी प्रवृत्ती आड आली? आणि ट्यूइशनमध्ये आय्‌ मराठीत कोणत्या प्रवृत्तीमुळे मूक होतो? ही मराठीची प्रवृत्ती नाही तर मराठ्यांची, पक्षी महाराष्ट्रीयांची प्रवृत्ती आहे.