लेख खरोखरच अप्रतिम असल्याबद्दल मीपण सहमत. परंतु इंग्रजी शब्दांऐवजी, मराठीत अनेक वर्षे रुळून रुळून दाट मुरलेले रूढ शब्द  वापरायला (प्रशासकांनी म्हटल्याप्रमाणे) काहीच हरकत नव्हती.

आयडियल(आदर्श, नमुनेदार), ग्रुप(टोळके, कंपू, गट, मंडळी), फ़ोन(दूरध्वनी), पेपर(वर्तमानपत्र), फ़ोटो/ग्राफ़ी(छाया/चित्रण) ड्रायव्हर(गाडीचालक), सिअरियसली(गांभीर्याने), सिगरेट(सिगारेट), कीऽऽक(धुंदी), इंग्लीऽऽश(इंग्रजी), ट्रेकींऽऽग(डोंगरचढाई किंवा पदभ्रमण), इलेक्शन्‍ज़(निवडणुका), पॉलिटिक्स(राजकारण), बाईकर(फटफटी), डिसिजन(निर्णय), इंटरेस्ट(रुचि, रस) वगैरे  इंग्रजी शब्द सहज टाळता येण्यासारखे होते.

लेख वाचल्यानंतर मराठी इ-ई, उ-ऊ असले दोनदोन प्रकार नसावेत अशी शंका यायला लागते. ऊनाड, ऊशीर, ऊतार, ऊठावे, ऊद्योग, ईतक्या हे शब्द वाचल्यानंतर शंका दृढ व्हायला लागली होती. तेवढ्यात वाइ(x)ट, स्वाइन, पाऊस, इलेक्शन्स हे शब्द दिसले आणि हायसे वाटले.

उत्तम लेखाला थोडीशी गालबोटे हवीच, नाही का?