दोन्हीमध्ये फरक आहेच. कित्येकांचा उच्चार चुकीचा होतो म्हणून ऐकताना फरक कळत नाही. आणखी एक आहेः :-   दुः आणि निः यापुढेलागून जर कठोर व्यंजने आली तर या दोन्हीमधल्या विसर्गाचा ष होतो.(च आणि त वर्ग अपवाद). मृदू व्यंजने असतील  तर र होतो. उदा. निष्कलंक, निष्पर्ण, निष्फल,  निर्गत, निर्जल, निर्बल, निर्भीड, इ. किंवा  दुष्कर, दुष्काल, दुर्गती, दुर्बल, दुर्भाग्य वगैरे. च वर्गातली व्यंजने लागून आल्यास मात्र विसर्गाचा श आणि त वर्गाच्याबाबतीत स होतो. (फक्त कठोर व्यंजनांच्या बाबतीत ) . क च ट त प या पाच वर्गातली पहिली दोन व्यंजने कठोर, नंतरची दोन मृदू आणि शेवटचे अनुनासिक अशी विभागणी असते हे बहुतेकांना ठाऊक असेलच. मराठीतल्या निष्ठूर आणि निर्ढावलेला ह्या शब्दांवरून हा फरक कळून येईल.

शिवाय कित्येक भाषिक गटांमध्ये विशेषतः दक्षिण भारतीय केरळी भाषकांत क, ख, ग, त थ द, प फ ब हे उच्चार ऐकताना आपला गोंधळ उडतो. आपल्या सीता, शांता त्यांच्याकदे सीदा, शांदा होतात. ते लोक त साठी इंग्रजी मध्ये टी एच   वापरतात.  मराठीमध्ये पुष्कळश्या उच्चारांसाठी वेगवेगळ्या वर्णखुणा आहेत ही एक सोयीची गोष्ट आहे. ती आपण ठोकरून लावता कामा नये. म्हणून ष ला आपण आपलसं करावं ही विनंती.